Μικρό, μικρούτσικο φιδάκι, πάντως φίδι

Μικρό, μικρούτσικο φιδάκι, πάντως φίδι

Άρθρο του Γιάννη Χάρη στο “Βιβλιοδρόμιο” των “ΝΕΩΝ” 13-6-2009

«ΝΑ ΠΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙΤΜΗΜΕΝΑ ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΑΚΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΛΛΟΥΝ», ΕΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΦΟΡΟΥΜ, ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, Η ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΜΟΡΒΑΪ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΟΥΓΓΡΙΚΟΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Και συνέχισε: «Έχετε μάθει να μας βλέπετε να στεκόμαστε προσοχή κάθε φορά που κλάνετε. Πάρτε το όμως πια απόφαση, αυτή η ιστορία τέλειωσε. Σηκώσαμε κεφάλι και δεν έχουμε λόγο να ανεχόμαστε άλλο την τρομοκρατία σας.
Θα ξαναπάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας».
Και η ανταπόκριση στον αχαρακτήριστο λόγο της; 15%.
Όσο ακριβώς και το αδελφό ολλανδικό κόμμα του Βίλντερς, που κατέλαβε μάλιστα τη δεύτερη θέση στη χώρα του. Από κοντά το αντίστοιχο αυστριακό. Αλλά και τα συγγενικά τους στη Δανία, τη Φινλανδία, τη Βουλγαρία, την Τσεχία, την Ιταλία, τη Βρετανία, που κατά κανόνα υπερδιπλασίασαν τις δυνάμεις τους. Μαζί και οι δικοί μας.
Θεαματική άνοδος της ακροδεξιάς στις μισές σχεδόν χώρες της Ενωμένης Ευρώπης και γενικά της δεξιάς σ΄ όλες σχεδόν τις χώρες, και ημέρα Σάββατο που θα διαβάζεται αυτή η σελίδα ο αναγνώστης θα έχει ήδη στη διάθεσή του πλουσιότατο σχολιασμό και αναλύσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων. Για το μικρό, μικρούτσικο φιδάκι αλλά πάντως φίδι σχεδίαζα να γράψω πριν από τις εκλογές-όχι πια αβγό του φιδιού, μα φίδι νεογνό. Είναι όλο και πιο συχνή η δυναμική επέμβαση Χρυσαυγιτών, με εισβολές ακόμα και μέσα στα σπίτια μεταναστών, σχεδόν συστηματικά μπλόκα αχάραγα στους δρόμους, την ώρα που φεύγουν οι ξένοι για τη δουλειά (πάνω από 30 τέτοιες επιχειρήσεις τους τρεις τελευταίους μήνες, με διψήφιο αριθμό τραυματιών), ώς τον Άγιο Παντελεήμονα, την εισβολή στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ όπου παρουσιαζόταν ελληνομακεδονικό λεξικό, και με αποκορύφωμα τον εμπρησμό του αυτοσχέδιου υπόγειου τζαμιού, σωστή δολοφονική απόπειρα. Κι ενώ γενικά η κοινοβουλευτική έκφραση του χώρου υπαγορεύει βασικές κυβερνητικές επιλογές και δίνει τον τόνο στη δημόσια ζωή, ιδίως μέσα από την τηλεόραση.
Και ήρθαν και οι εκλογές να επιβεβαιώσουν ότι δεν είναι συμπτωματικά, αποσπασματικά όλα αυτά, αλλά ώριμος καρπός διάχυτης πλέον ιδεολογίας, που αν δεν είναι πάντοτε ευθέως ναζιστική, είναι σίγουρα ξενοφοβική.
Έτσι κι αλλιώς το θέμα ούτε ήταν ούτε είναι ενέργειες όπως αυτές, αλλά η σιωπηρή ανοχή, αν όχι η κάλυψη, από μεμονωμένα άτομα έως πολιτικούς σχηματισμούς, και προπάντων από τα τόσο λαλίστατα κατά τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Για τα εβραϊκά «περιτμημένα τσουτσουνάκια» μίλησε η Ουγγαρέζα, ενώ άλλος, δικός μας, μίλησε για υπάνθρωπους που κακώς δεν τους εξαφάνισε όλους ο Χίτλερ και που το μόνο που χρειάζονται είναι εκτελεστικό απόσπασμα εντός 24 ωρών. Και βρέθηκε κατηγορούμενος για τη γραπτή αποτύπωση αυτών των απόψεων μα αθωώθηκε, από έλλειψη σχετικού νόμου, από κενό του νόμου, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι βγαίνει στο διαδίκτυο μη ομοϊδεάτης τυπικά και επιστήμονας και δηλώνει πως «η αθώωση […] είναι μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη για την ελευθερία του λόγου στη χώρα μας»!
Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο το βίντεο από την εισβολή των Χρυσαυγιτών στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ· ανατριχιαστικές φυσιογνωμίες, κραυγές: «Ανθελληνικά σκουλήκια», «Προδότες» κ.ά., και η -μάταιη εντέλει- απόπειρα να εκκενώσουν την αίθουσα: «Βγάλτε τους όλους φωτογραφία και πετάξτε τους έξω!» ήταν η διαταγή του επικεφαλής. Σ΄ ένα επιστημονικό ιστολόγιο παρεμβαίνει βαμμένος εθνοφρουρός: «Είναι απαράδεκτη αυτή η κίνηση της Χρυσής Αυγής! Μόνο με φωνές τη γλίτωσαν οι μαλακεδόνες και οι αμόρφωτοι γραικύλοι τους. Έπρεπε να σαπίσουν όλους αυτούς τους ανεκδιήγητους γραικύλους και μαλακεδόνες στο ξύλο, για να ξαναθυμηθούν την ιστορία της μίας και μοναδικής Μακεδονίας». Ο οικοδεσπότης τού δηλώνει πολύ απλά πως είναι ανεπιθύμητος στο ιστολόγιο: ακολουθούν διαδοχικές λιποθυμίες άλλων σχολιαστών, για τη φίμωση του μη ομοϊδεάτη τους πάντως, που ενώ αναγνωρίζουν πως είναι ανάρμοστος ο προκλητικός τόνος του, επιμένουν πως παραταύτα «είναι απολύτως ελεύθερος να γράφει ό,τι θέλει»!
Κρατάει καιρό αυτή η παρανόηση, αυτό το ιδεολόγημα περί ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, που εν ονόματί του τάχα έχουν ανοίξει προ πολλού όλα τα τηλεοπτικά σαλόνια, από Τατιάνα, Δρούζα, Αυτιά, έως Πρετεντέρη, Χατζηνικολάου, και σε όλα ανεξαιρέτως τα δελτία ειδήσεων, κι εκεί στρογγυλοκάθισαν επί μονίμου βάσεως, ειδήμονες επί παντός, και εντελώς δυσανάλογα ακόμα και με το εκλογικό τους ποσοστό, όλοι οι αστέρες του ακροδεξιού χώρου.